تاریخچه جوی استیک
جوی استیک چیست؟
جوی استیک وسیله ورودی است که از عضو اصلی دسته که روی پایه قرار می گیرد و زاویه یا جهت آن را به دستگاهی که کنترل می کند گزارش می دهد. جوی استیک ، که به عنوان ستون کنترل نیز شناخته می شود ، وسیله اصلی کنترل در کابین خلبان بسیاری از هواپیماهای غیرنظامی و نظامی ، اغلب دارای سوئیچ های تکمیلی برای کنترل جنبه های مختلف پرواز هواپیما است.
Joysticks اغلب برای کنترل بازی های ویدئویی استفاده می شود و معمولاً یک یا چند دکمه فشاری وجود دارد که وضعیت آنها را توسط رایانه نیز می توانید بخوانید. تنوع محبوب جوی استیک مورد استفاده در کنسول های بازی های ویدئویی مدرن ، آنالوگ است. جوی استیک همچنین برای کنترل ماشین هایی از قبیل جرثقیل ها ، کامیون ها ، وسایل نقلیه بدون سرنشین زیر آب ، صندلی های چرخدار ، دوربین های نظارتی و مورس چمن زنی شعاع چرخش استفاده می شود. جوی استیک های کوچک انگشت به عنوان دستگاههای ورودی برای تجهیزات الکترونیکی کوچکتر مانند تلفن های همراه پذیرفته شده اند.
Joysticks منشاء کنترل های هوایی و دسته های کنترل هواپیما بود و برای اولین بار شناخته شده است که به عنوان چنین موردی در هواپیماهای لوئیز Bleriot V Bleriot VIII سال 1908 ، در ترکیب با یک نوار رادر پا که برای کنترل سطح کنترل دم هواپیما استفاده می شود.
تصور می شود که نام "جوی استیک" از خلبان فرانسوی
اوایل قرن بیستم روبرت اسناوت-پلتری سرچشمه گرفته است. ادعاهای رقابتی نیز به نمایندگی از خلبانان خود رابرت لورین ، جیمز هنری جویس و A. E. George وجود دارد. لورین توسط فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد به دلیل استفاده از اصطلاح "جوی استیک" در دفتر خاطرات خود در سال 1909 وقتی به پائو رفت تا یاد بگیرد در مدرسه بلریوت یاد گرفت ، استناد شده است. جورج یک هواپیمایی پیشگام بود که در سال 1910 به همراه همکارش Jobling یک دوچرخه را در نیوکاسل در انگلستان ساخت و پرواز کرد. گفته می شود وی "جورج استیک" را اختراع کرده است که به عنوان جوی استیک محبوب تر شد. ستون کنترل هواپیما جورج و جابینگ در مجموعه موزه Discovery در نیوکاسل تاین ، انگلستان است. جوی استیک در هواپیماهای اولیه وجود داشت ، اگرچه منشا مکانیکی آنها نامشخص است. اختراع اصطلاح "جوی استیک" در واقع می تواند به لورین اعتبار یابد ، زیرا او اولین استفاده شناخته شده از این اصطلاح است ، اگرچه وی مطمئناً دستگاه را اختراع نکرد.
جوی استیک الکتریکی دو محور توسط CB Mirick در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی ایالات متحده 
(NRL) اختراع شد و در سال 1926 ثبت اختراع شد (ثبت اختراع ایالات متحده به شماره 1،597.416) ". NRL در آن زمان و جوی استیک به طور جدی هواپیماهای کنترل از راه دور را تولید می کرد. میریك در ثبت اختراع اعطا شده می نویسد: "سیستم كنترل من مخصوصاً در مانور هواپیما بدون خلبان كاربرد دارد."
آلمانی ها 
حدود سال 1944 یک جوی استیک الکتریکی ایجاد کردند. این وسیله به عنوان بخشی از سیستم کنترل رادیویی Funkgerät FuG 203 Kehl آلمانی ها استفاده می شد که در هواپیماهای بمب افکن خاصی در آلمان استفاده می شد. این اختراع آلمانی توسط شخصی در تیم دانشمندان که در Heeversversuchsanstalt در Peenemünde مونتاژ شده بود.
یک نمونه اولیه کنترل دست دستی جوی استیک پروژه جمینی ، 1962
در دهه 1960 ، استفاده از جوی استیك در سیستمهای هواپیمای مدل تحت كنترل رادیویی مانند كویك پرواز (Fly Kwik Fly) توسط Phill Kraft (1964) رواج یافت. این شرکت Kraft Systems که اکنون دارای نقصان است ، سرانجام به یک منبع مهم نصب شده جوی استیک برای صنعت کامپیوتر و سایر کاربران تبدیل شد. اولین استفاده از جوی استیك ها در خارج از صنعت هواپیما های تحت كنترل رادیویی ممكن است در كنترل صندلی های چرخدار باشد ، مانند Permobil (1963). در طی این مدت زمان ناسا از جوی استیک به عنوان دستگاه کنترل به عنوان بخشی از مأموریت های آپولو استفاده کرد. به عنوان مثال ، مدل های آزمایش ماه لندر با جوی استیک کنترل می شدند.
بازی های الکترونیکی
CH محصولات Mach 2 همانطور که در بسیاری از سیستم های رایانه ای خانگی استفاده می شود ، از جوی استیک آنالوگ استفاده می کنید. دستگیره های کوچک برای کالیبراسیون (مکانیکی) هستند و لغزنده ها چشمه های خود محور را درگیر می کنند.
رالف H. بائر ، مخترع کنسول ادیسه Magnavox ، که در سال 1972 منتشر شد ، اولین جوی استیک های بازی های ویدئویی را در سال 1967 ایجاد کرد. آنها قادر به کنترل موقعیت افقی و عمودی یک نقطه نمایش داده شده بر روی صفحه بودند. اولین جوی استیک بازی الکترونیکی شناخته شده با یک دکمه آتش توسط Sega به عنوان بخشی از بازی arcade game موشک خود در سال 1969 منتشر شد ، یک بازی شبیه سازی تیرانداز که از آن به عنوان بخشی از یک طرح کنترل دوگانه اولیه استفاده می کرد ، جایی که از دو دکمه جهت دار برای حرکت موتوری استفاده می شود. مخزن و یک جوی استیک دو طرفه برای شلیک و هدایت موشک به هواپیماهای رو به روی صفحه نمایش داده شده استفاده می شود.
Taito یک جوی استیک چهارطرفه را به عنوان بخشی از بازی ویدیویی مسابقه ای بازی Astro Race در سال 1973 ، منتشر کرد ، در حالی که بازی تیراندازی چند جهته و تفریحی سال 1975 بازی Western Gun ، کنترل های دوتایی را با یک جوی استیک هشت طرفه برای حرکت و معرفی کرد. دیگری برای تغییر جهت عکسبرداری در آمریکای شمالی ، آن را Midway با عنوان Gun Fight منتشر کرد. در سال 1976 ، Taito رهگیری ، شبیه ساز اولیه پرواز جنگی شخص اول را که شامل خلبانی یک جنگنده جت بود ، با استفاده از جوی استیک هشت طرفه برای هدف قرار دادن با متقاطع و شلیک به هواپیماهای دشمن ، آزاد کرد.
نمای درگاه رایانه از اتصال استاندارد Atari: 1. بالا ، 2. پایین ، 3. سمت چپ ، 4. راست ، 5. (گلدان y) ، [استناد به نیاز] 6. دکمه آتش ، 7.5 + 5 ولت DC ، [استناد مورد نیاز] 8. زمین ، 9. (گلدان x). [نیاز به استناد]
جوی استیک استاندارد Atari ، برای Atari 2600 ، که در سال 1977 منتشر شد ، توسعه یافته است یک کنترلر دیجیتالی بود ، با یک دکمه آتش تک. درگاه جوی استیک Atari برای سالهای متمادی مشخصات استاندارد جوی استیک دیجیتالی استاندارد بود. Joysticks معمولاً در کنسول های بازی نسل اول و دوم به عنوان کنترل کننده مورد استفاده قرار می گرفت ، اما آنها در اواسط دهه 1980 جای خود را به پد بازی های آشنا با سیستم سرگرمی Nintendo Entertainment و Sega Master System در اواسط دهه 1980 دادند ، هرچند جوی استیک (مخصوصاً بازی های سبک و خاص). افزودنیهای محبوب پس از بازار برای هر کنسول.
Arcade sticks
Stick Arcade یک کنترلر با فرمت بزرگ برای استفاده در کنسول های خانگی یا رایانه است. آنها از پیکربندی دسته و دکمه برخی از کابینت های بازی ، مانند آنهایی که ترتیب چند دکمه خاصی دارند ، استفاده می کنند. به عنوان مثال ، طرح دکمه شش دکمه بازی های Arcade Street Fighter II یا Mortal Kombat را نمی توان به راحتی در یک کنسول جیوپاد تقلید کرد ، بنابراین مجوزهای مخصوص بازی های خانگی برای این بازی ها برای کنسول های خانگی و رایانه های شخصی تولید شده است.
کاربردهای صنعتی
در سال های اخیر ، از انواع جوی استیک در بسیاری از کاربردهای صنعتی 
و تولیدی ، مانند: جرثقیل ، خطوط مونتاژ ، تجهیزات جنگلداری ، کامیون معدن و بیل مکانیکی. در حقیقت ، استفاده از چنین جویبارها چنان تقاضا زیاد است ، که تقریباً در همه سیستمهای کنترل مدرن هیدرولیک جایگزین اهرم کنترل مکانیکی سنتی شده است. علاوه بر این ، اکثر وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپادها) و وسایل نقلیه از راه دور با زیر آب (ROV) حداقل به یک جوی استیک نیاز دارند تا بتوانند وسیله نقلیه ، دوربین های داخل هیئت مدیره ، سنسورها و یا منفی را کنترل کنند.
به دلیل کاربرد بسیار زیاد و خشن بودن چنین برنامه های کاربردی ، جوی استیک صنعتی نسبت به کنترلر معمولی بازی های ویدیویی قوی تر است و قادر به عملکرد در طول چرخه بالا است. این امر منجر به توسعه و به کارگیری اثر هال شد که در دهه 1980 برای چنین کاربردهایی به عنوان ابزاری برای سنجش بدون تماس استفاده شود. چندین شرکت با استفاده از فناوری افکت هال ، جوی استیک برای کاربردهای صنعتی
تولید می کنند. فن آوری دیگری که در طراحی جوی استیک مورد استفاده قرار می گیرد ، استفاده از سنج های کرنش برای ساخت مبدل های نیرو است که خروجی از آن متناسب با نیروی اعمال شده به جای انحراف فیزیکی است. مبدل های نیروی مینیاتوری به عنوان کنترل اضافی در جوی استیک برای توابع انتخاب منو استفاده می شوند.
جوی استیک های ویژه ، طبقه بندی شده به عنوان یک وسیله اشاره گر فناوری کمک ، برای جایگزینی ماوس کامپیوتر برای افراد دارای ناتوانی جسمی نسبتاً شدید استفاده می شود. این جوی استیک ها به جای کنترل بازی ها ، نشانگر را کنترل می کنند. آنها اغلب برای افرادی که شرایط آتروئیدی دارند ، مانند فلج مغزی ، که درک آنها آسانتر از یک موش استاندارد است ، مفید هستند. جوی استیک مینیاتوری برای افرادی که دارای ضعف عضلانی مانند دیستروفی عضلانی یا بیماری نورون حرکتی هستند نیز در دسترس است. آنها همچنین برای کنترل از روی صندلی های چرخدار برقی استفاده می شوند زیرا از آنها به عنوان یک روش کنترل ساده و کارآمد هستند
جوی استیک ها از نظر ساختار به سه دسته زیر تقسیم میشوند: